Al jarenlang gaat het sociaal overleg in onze sector erop achteruit.

Zowel op sectoraal vlak als in de bedrijven is het overleg een schijnvertoning of zelfs onmogelijk geworden.

De werkgevers aarzelen niet om collectieve arbeidsovereenkomsten (cao) met de voeten te treden of de teksten op hun eigen manier te interpreteren.

Zodra een overeenkomst getekend is, beginnen ze onverwijld de bereikte akkoorden te omzeilen.

Sectorale cao’s, zoals bepaalde sociale programmaties, worden vandaag ontweken, onder andere in verband met het gebruik van de overeenkomst van bepaalde duur of de toepassing van de dag getrouwheidsverlof voor de nieuwe statuten, die deeltijds werken.  En dit is het geval in het merendeel van onze bedrijven.

Het nationale akkoord van 1962 tot vastlegging van de werkzekerheid is geschonden in bedrijven die werknemers ontslagen hebben in het raam van meerdere reorganisaties.

Het nationaal akkoord van 1967 tot bepaling van de werken aan derden wordt vandaag omzeild in nutsbedrijven, onder andere bij de telefonieactiviteiten of klantenwerken, en in dit geval om budgetmeters te plaatsen of meters te openen of te sluiten.

Cao 104 is een lege doos in onze sector… deze cao is onderhandeld geweest door de groep van 10, ter compensatie van de eerste verlenging van de beroepsloopbanen en blijft dode letter voor wat ons betreft.

Alle aspecten van de kwalificatiemethode worden verdraaid en omzeild, zowel in de lokale paritaire groepen als in de onderzoekscommissies en nationale jury, waar de werkgevers het zich veroorloven om functies eenzijdig te valoriseren.

Zelfs formele schriftelijke verbintenissen worden niet langer nagekomen, zoals in het dossier van de aanvullende pensioenen van de oude statuten of in het dossier over de verplaatsingen.

De verschillende verzoeningsbureaus in aanwezigheid van de sociaal bemiddelaar eindigen ofwel met een PV van niet-bevinding, ofwel met aanbevelingen, die evenmin worden nageleefd.

Bovendien durven de werkgevers het zelfs aan om de vakbondsfaciliteiten in vraag te stellen, waardoor onze afgevaardigden gehinderd worden in hun werkzaamheden in het belang van de werknemers van de sector.

Zelfs tegenover de afgevaardigden gedragen ze zich op een ongeëvenaarde vijandige manier en aarzelen ze niet langer om hen aan de deur te zetten of voor de arbeidsrechtbank te dagen.

Ze gebruiken het Performance Management tegen de werknemersvertegenwoordigers of verbannen deze mensen professioneel naar zijsporen.

In de voorbije maanden zijn in de bedrijven, waar onvrede heerst, een hele reeks stakingsaanzeggingen ingediend.

Het is genoeg geweest! We aanvaarden deze arrogantie niet langer!

We zijn ons bewust van het feit dat respect moet worden verdiend.  Als het overleg te wensen overlaat, dan moeten we naar andere beschikbare middelen grijpen.

Allen samen om deze manier van handelen een halt toe te roepen.

Romain WIJCKMANS